Hoe hardlopen je leven kan redden.

Hoe hardlopen mijn leven heeft gered, en eigenlijk nog steeds red. Het verhaal is inmiddels bekend, begin 2016 een hersenontsteking opgelopen en deze dankzij mijn conditie overleefd. En dankzij het snelle ingrijpen van mijn vriendin en ouders. Maar zonder de conditie was het waarschijnlijk toch niet snel genoeg geweest.

In eerste instantie heb ik geprobeerd mijn oude leven zo snel als mogelijk weer op te pakken. Ondanks alle goede adviezen van het revalidatie team dat ik toch echt rust moest nemen ging ik toch steeds te ver.

Het doel was nadat ik uit het ziekenhuis was gekomen het behoud van mijn net nieuwe baan, waar ik het prima naar mijn zin had. Nu wist ik wel dat het niet echt meer ging maar zolang ik het kon gaf ik ook vol gas. Mijn contract liep in juni vorig jaar af. Toen kwam het gat.

Ik was al heel de tijd heel moe maar gaf dat nooit echt toe, want ja ik deed toch al veel en veel minder.
Nu was het echt gedaan, lange tijden op bed en op de bank waren het gevolg. Je moet uiteindelijk een keer toegeven. Dat is niet alleen fysiek heel vervelend , maar het doet iets met je geest. Het is verliezen, en als ik ergens een hekel aan heb is het verliezen.

Nadat het werk was afgelopen kon ik mij pas echt richten op het herstel. Ik begreep toen pas langzaam wat het revalidatie team met rust bedoelde. Echte rust, geen opgestelde dagplanning waar ik vervolgens allerlei happen uit nam om toch maar door te gaan.

Het werd langzaam donker, de vermoeidheid speelt spelletjes met je gemoedstoestand. Houvast en ritme ontbreken en alles moet je echt zelf verzinnen. Het werk gaf toch een mooi ritme en raamwerk om dingen te doen. Ook al was dat voor mij op dat moment veel te veel.

Hetzelfde deed ik na de revalidatie met hardlopen, te veel en te vaak. Dus dat liep in eerste instantie niet goed. Maar met fysieke vermoeidheid had ik wel ervaring, dus schema in de prullenbak en wandelen en hardlopen afwisselen. Nu was het geen uitvlucht meer om mij een tijdje goed te voelen maar een toevoeging aan het revalidatieproces. Het is nog steeds een dagelijkse puzzel om de energie goed te verdelen maar het gaat steeds beter. Hardlopen is niet alleen goed voor de conditie, het werkt uitstekend voor de geest. Donkere momenten verdwijnen sneller en je kan ze beter opvangen. Het blijft stukken minder lang hangen. Ook vormt het trainingsschema een mooi raamwerk om je dagen rondom in te richten.

Het houdt je fysiek en geestelijk gezond. Kortom het hardlopen red mij nog steeds.