Onder de 3 – Laatste trainingsweek

Vorige week was de laatste trainingsweek voor mijn marathon. En het was ineens een stuk warmer. Temperatuurverschillen zijn altijd wennen, maar het ging relatief goed. De trainingen waren niet heel lang of intensief meer zo in de laatste week.

Gek genoeg had ik helemaal geen zin in de laatste duurtraining. Met 20 kilometer was het geen heel lange loop maar op het moment had ik zoiets van ik blijf lekker in bed liggen.

Toch maar uit bed gekomen en gelukkig ging het na een paar kilometer weer als vanzelf. Gaandeweg werd het steeds iets warmer met op een gegeven moment temperaturen van boven de 20 graden. Dat zou voor de marathon zeker niet ideaal zijn. Hopelijk zakken de temperaturen gedurende deze week wat.

Ik ga het doel, het lopen van een marathon onder de 3 uur nog niet halen. Daar ben ik simpelweg nog niet snel genoeg voor. Maar doordat ik dit doel heb gesteld en een nieuwe manier van trainen ben gaan volgen heb ik wel goede vooruitgang geboekt. Door buiten mijn comfort zone te trainen heb ik veel geleerd over wat ik wel en niet kan. Tevens weet ik nu dat geleidelijk je grenzen verleggen er voor zorgt dat er op termijn toch weer verbetering optreedt. Iets wat ik op andere gebieden ook nog hoop te doen.

Nu komt het aan op uitrusten en energie opladen , wat ook altijd weer een gek moment is. Je bent helemaal uit je ritme. Ik kan mij gelukkig goed inhouden en heb niet de neiging om alsnog te gaan lopen en mezelf daarmee onnodig te belasten. Nu is het wachten en hopen op goede omstandigheden. Ik zal een race verslag schrijven om te laten weten hoe het gegaan is. Ik kan niet wachten.

Onder de 3 – Trainingsweek 14

Alweer een week voorbij. Het gaat snel, het einde van het schema is in zicht. De grote dag ook. Onder de 3 uur is waarschijnlijk nog niet helemaal haalbaar. Daarvoor is het nieuwe deurtempo nog maar te kort op het juiste niveau. Het avontuur gaat denk ik nog even verder na de aankomende marathon. Maar de nieuwe manier van trainen en het aangepaste schema hebben er al wel voor gezorgd dat ik een leuke vooruitgang heb geboekt.

Het idee is dus om daarop voort te borduren. Hoe ging het deze week ? Eerlijkheidshalve gebiedt het mij te zeggen dat het nu wel tijd is om de marathon te gaan lopen. Het trainen gaat prima maar er is geen echte drive meer, ik heb gewoon zin in die marathon.

In het begin van de week was er nog wel het een en ander van vermoeidheid door slecht slapen en ik kon soms maar moeilijk op gang komen. Gelukkig gaat dat er na een paar kilometer wel af en heb ik alle trainingen mooi kunnen lopen. De duurloop was met 24 kilometer ook niet ver meer dus dat was mooi meegenomen. Dan hou je tijd over voor het herstel.

Yoga doe ik ook nog steeds, en dat blijft goed werken. Zoals ik al eerder zei het kan of echt werken of in mijn hoofd werken. Maar werken doet het. Nog 1 week trainen , dan een week rust en dan is het zover. Ik kan niet wachten.

Kleine verbeteringen , groot resultaat

In mijn streven naar het lopen van een marathon onder de 3 uur ben ik tot een voor mij bijna nieuwe ontdekking gekomen. Ik had er natuurlijk al eens over gelezen, maar er nadien nooit heel veel aandacht meer aan geschonken. De zeer kleine verbeteringen die optreden als je iets maar lang genoeg doet.

Het is in de sport al een aantal jaren een begrip, verbeter steeds op alle gebied een klein beetje en de som van het totaal van die verbeteringen is vele malen groter. Nu is dat natuurlijk ook zo wiskundig gezien , maak maar een simpele spreadsheet, geef een nummer is en tel er steeds 1% bij op. De wet van de samengestelde interest aan het werk.

Tijdens mijn trainingsschema bleek al dat regelmaat enorm belangrijk is om deze verbeteringen te bereiken, en de eerste tijd merk je er niet heel veel van, daarvoor zijn de verbeteringen te klein in eerste aanleg. Maar wonderbaarlijk genoeg is er dan ineens een doorbraak, mijn tijden werden beter en mijn hartslag ging omlaag en mijn hersteltijd werd korter.

Ik hou bij lange na niet alles bij zoals de data gedreven top sporter dat doet , maar ik merkte het effect heel goed. Alsof het uit het niets kwam. En dat is totaal niet zo natuurlijk, de regelmaat en geleidelijke opvoer van de trainingsarbeid maakt dat deze doorbraak er is gekomen. In eerste instantie zie en merk je dus een hele tijd niets of niet heel veel. Het lijkt er op alsof je op conditie blijft maar de grote vooruitgang is er niet. Het gevaar is dus dat je afhaakt. Of je gaat vervelen en je stort op een andere activiteit.

Tijdens het revalideren is mij ook altijd op het hart gedrukt om kleine overwinningen te vieren, ik was echter voornamelijk geïrriteerd omdat ik mijn grote doel niet haalde. Ik probeerde dat te compenseren door steeds harder te werken en steeds viel ik weer terug. Uiteindelijk heb ik mij aan schema’s geconformeerd en ging het beter, alleen in dit geval bleef de echte doorbraak, voor mijn gevoel uit.

Achteraf blijkt dat de tijd die ik daarmee bezig was simpelweg te kort was , je kan in een jaar niet zo gek veel bereiken blijkt nu, ik moet dus terug naar mijn tekenbord en opnieuw gaan kijken hoe ik kleine verbeteringen kan bereiken door middel van regelmaat en heel langzaam opvoeren van belasting. Ik zit nu al tijden in een vacuüm van geen vooruitgang, anderzijds zou dat de grens kunnen zijn, maar ik geloof in meer.

Het hardlopen bewijst het immers , voor mij althans. En als ik er over nadenk geldt het voor allerlei gebieden. Het leren lezen bijvoorbeeld, of het afbetalen van een grote schuld. In het begin lijkt het een druppel op een gloeiende plaat, maar op een gegeven moment gaat het balletje rollen. En dan gaat het ineens hard.

Wat heb ik geleerd, het is belangrijker om regelmatig , volgens een vast schema iets te doen, en zo de voordelen van kleine verbeteringen mee te pakken, dan in een keer door middel van een sprint proberen een doel te bereiken. Volhouden is daarin van enorm belang, het moet een gewoonte worden en geen beproeving.

Op naar meer kleinen verbeteringen !

Onder de 3 – Trainingsweek 13

Weer een week achter de rug, een vermoeiende week op veel vlakken en ik had het hardlopen deze week echt nodig om de boel bij elkaar te houden. Gelukkig heb ik alle trainingen goed kunnen volbrengen en ik merk nu het voordeel van de regelmaat die ik nu al een tijd heb. De kleine verbeteringen worden langzaam aan steeds meer en gaan ook een grotere rol spelen in de verbetering van mijn algehele conditie.

Deze week markeert tevens de laatste lange duurloop van 34 kilometer in het schema. De komende 2 weken loop ik alleen nog kortere duurtrainingen en wat langere overige trainingen. Zo blijf ik qua kilometers redelijk hoog zitten maar is het verdeeld over meer dagen.

Het is overigens verbazingwekkend hoe de kleine bij wijze van spreke 1% verbeteringen er in komen. Het heeft mij tevens geïnspireerd een blog te gaan schrijven over het belang van kleine verbeteringen. Het telt alles bij elkaar enorm op.

De komende 2 weken staan nog volledig in het teken van trainen, hetzij afbouwend en daarna is het herstellen en dan is het eindelijk tijd voor de marathon van Dusseldorf , ik moet zeggen ik heb er zin in!

Onder de 3 – Trainingsweek 12

De twaalfde week zit er ook weer op. Deze week is het wat zwaarder geweest dan anders. Mijn hersenen werkten deze week alles behalve mee, ik was mentaal heel moe. Ik kom mijn dagelijkse dosis prikkels maar moeilijk verwerken. Waar hardlopen normaal de extra push geeft om mijn hoofd leeg te maken, was het nu bittere noodzaak om de stapel onverwerkte informatie enigszins te controleren.

Maar door de moeheid moest ik mijzelf wel echt uit bed slepen, het starten van een training en gaan was deze week absoluut het moeilijkste deel. Eenmaal buiten gaat het dan wel altijd weer. De moeilijke weken maken echter dat je de goede weken meer waardeert. De trainingen zelf gingen goed, de duurlopen in het nieuwe tempo gaan steeds iets soepeler. Ik zal bij mijn eerstvolgende marathon nog niet onder de 3 uur gaan lopen , maar ik hoop dat ik deze vooruitgang kan doorzetten.

Op naar week 13 !