Onder de 3 – trainingsweek 4

Deze week een volledige week aan trainen kunnen doen, dat was erg lekker. Over het algemeen ging het prima al was het wel voornamelijk nat en daardoor extra koud. Dat mocht de pret niet drukken en ik was blij dat ik het aantal kilometers goed kon behappen. Het schort hier en daar nog aan snelheid, maar dat moet langzaam aan gaan komen met de extra snelheidstrainingen en korte snelle stukken tijdens de duurlopen. Totaal heb ik deze week 79 kilometer gelopen, zonder rare pijntjes of stramme spieren. Daar ben ik heel blij mee.

Kracht doe ik nog steeds door middel van yoga en dat bevalt ontzettend goed, het gaat wat rustiger en de beweging zorgt er ook voor dat ik soepeler wordt. Dat is mooi meegenomen, als het goed is zorgt dit ook voor een lager risico op blessures door het hardlopen en ik wordt er mentaal rustiger door , ook wel ideaal. 4 sessies deze week en dat ga ik proberen zo te houden.

Al met al een prima week , op naar de volgende !

Onder de 3 – trainingsweek 2 en 3

Weer een overzicht van mijn trainingsactiviteiten, of liever gezegd een gebrek eraan. Week 2 is grotendeels om zeep geholpen door een flinke voedselvergiftiging. Dus in week 2 slechts 2 trainingen gedaan. Week 3 ging ook nog grotendeels over herstellen en pas aan het eind van de week weer wat kunnen trainen. Een beetje jammer maar gelukkig zit het aan het begin van de trainingen en niet ergens tegen het eind.

Het trainen op zich ging prima, al waren de tempo’s wel wat lager dan beoogd. Maar dat was te danken aan algehele slapte, gek genoeg heb ik er alles bij elkaar een dag of 8 last van gehad.

Ik ben in ieder geval blij weer bezig te zijn en kijk nu al uit naar week 4.

Onder de 3 – De eerste trainingsweek

Zoals sommigen van jullie wellicht al weten heb ik mezelf een nieuw doel gesteld. Het lopen van een marathon onder de magische grens (voor mij dan) van 3 uur. Ik ga mijn voortgang in de nieuwe serie ‘Onder de 3’ bijhouden. Ik zal de wekelijkse statistieken delen, maar voornamelijk ga ik het hebben over de impact op mijn lichaam en geest.
Ik ben met name benieuwd of een nieuwe stap in mijn fitheid een positieve impact heeft op mijn dagelijkse functioneren en het aantal dips kan verminderen.

De eerste week zit er dus op, de routine is niet wezenlijk anders, wat we anders is , er zitten meer snelheid onderdelen in. En veel meer core en kracht training. Gewoon allerlei oefeningen doen met een aantal herhalingen dat was niets voor mij, nu heb ik Yoga gevonden als alternatief, dit is veel meer gericht op beweging en veel vloeiender. Geen saaie herhalingen meer, iets wat mij een stuk beter bevalt. Ik heb er plezier in en besteedt meer aandacht aan de oefeningen. Misschien is het minder effectief dat weet ik niet, maar dit is het voor mij als het op krachttraining aankomt.

De hardloop trainingen gingen prima, soms iets te snel voor nu, ik let te weinig op mijn hartslag als het lekker gaat. Ik ben wel blij met hoe deze week gegaan is, geen gekke pijntjes of problemen met herstellen. De extra snelheidsdelen gingen goed. Nu is het een kwestie van wennen aan de nieuwe tempos, en mijn lange afstanden in het nieuwe tempo met de juiste hartslag zien te krijgen. De nieuwe snelheid moet aanvoelen zoals de oude deed. Het nieuwe deurtempo waar ik op mik ligt tussen de 4:30 en 4:45 per kilometer. En dan zou een marathon onder de 3 uur moeten kunnen.

Wat heb ik gedaan de afgelopen week ? Ten eerste 4 kracht en core yoga sessies van ongeveer een half uur. Mijn normale 5 hardloop sessies bestaande uit 3 kortere afstanden tussen de 7 en 10k met kleine snelheidsblokken, een makkelijke 14k en een lange afstand van 21k.

Het is natuurlijk nog heel vroeg in het traject maar ik heb er veel lol in om alleen al te denken aan de mogelijkheid dat het lukt en het proces dat nodig is om er wellicht te komen. Een marathon onder de 3 uur !

Hardlopen , herstel en de Amsterdam marathon

Hardlopen, doelen en herstel. Tijdens de revalidatie werd snel duidelijk dat bewegen erg belangrijk is om het herstel van de hersenen te helpen ondersteunen. Dat advies was uiteraard niet aan dovemans oren gericht. De hardloopschoenen waren snel gevonden en ik ging voor mijn doen langzaam aan de gang.

Zoals ik eerder al heb verteld deed ik natuurlijk snel teveel. Dus na een tijdje was de koek op en moest ik terug naar wandelen. Gelukkig kon ik wel weer beginnen na verloop van tijd. Het werd bepalend voor mijn herstel, rustopbouw en ontspanning. Lopen maakt je hoofd leeg en zorgde er bij mij letterlijk voor dat de ellenlange rij van gedachtes , onverwerkte prikkels en geestelijke moeheid verdwenen.

Want je hoeft echt alleen maar je ene been voor je andere te zetten. Dat ging goed totdat het tempo wat omhoog ging. In 1 week tijd 2 keer gevallen met flinke schaafwonden op armen en knieën. Mijn schoenen waren al versleten, dus naar de loopwinkel. Die wees mij er op dat ik te weinig voorwaartse beweging maakte en mezelf als het ware tegenhield. Daarnaast sleepte mijn linkerbeen in de beweging er een beetje achteraan. Niet echt een goede looptechniek dus.

De tip was even eenvoudig als lastig, probeer je beweging altijd naar voren te richten en zorg ervoor dat je linkerkant gaat meedoen. Nu heb ik nooit iets met mijn linkerkant gedaan. Alles deed ik altijd met rechts. Of althans zoveel mogelijk. Maar ik ben er op gaan letten en inderdaad ging mijn linkervoet vaak over het asfalt op een onhandige manier. Misschien nog een restverschijnsel of gewoon iets dat er al was geen idee. Maar de techniek moest beter want vallen ging mij zo mogelijk nog slechter af.

Trainen op loopbeweging om te zorgen dat dat beter ging. Gelukkig ging dat stapje voor stapje beter. En ik liep makkelijker en ben sindsdien gelukkig ook niet meer gevallen. De trainingen gingen steeds beter en ik besloot er een eenvoudig marathon schema bij te pakken. Gewoon om te zien of ik dat zou kunnen volmaken. Geen inschrijving voor een marathon gedaan en geen tijddoel in mijn hoofd.

De trainingen verliepen goed en de looptechniek ging ook vooruit. Dat scheelde heel veel. Afstanden gingen makkelijker en het herstel beter. Ik had mij voorgenomen om me in te schrijven zodra ik een aantal 30+ duurlopen goed zou doorkomen. En dan niet alleen lichamelijk maar ook geestelijk. Op de kalender kijkend en het schema erbij zou oktober uit komen en dan was Amsterdam de beste optie. Na de reeks lange afstanden was mijn vertrouwen op uitlopen hoog genoeg om de sprong te wagen. Dus inschrijven maar.

De week voor de marathon toch wel nerveus, aangezien ik nog steeds slecht ben met drukte was dat mijn grootste zorg. Is het niet te druk , wat als het misgaat en ik weet niet meer wat te doen ?
Gekeken op de route en bepaald waar de beste uitstappunten waren en toen was het ineens zondag.

Wakker geworden en ik voelde mij goed nerveus, maar na het ontbijt eenmaal wandelend naar het olympisch stadion verdween veel van de spanning. Eenmaal in het stadion even warmlopen en naar het startvak. Gelukkig was het niet al te druk en had ik prima de ruimte. Direct vanuit de start werd er een goed tempo gelopen, eerst door het Vondelpark en onder het Rijksmuseum en door het centrum richting de Amstel. Tot 28 km ging het soepel, op 30 km werd het echt warm en heb ik niet meer op mijn horloge gekeken en mijn aandacht naar het uitlopen verlegd. Tussen de 35 en 36 lichte kramp die ik er gelukkig uit kon lopen. Daarna werd het zwaar, volhouden was het enige wat er nog toe deed. Ergens bij 41 nog een keer kramp , maar ook daar kon ik doorheen lopen. De finish in het olympisch stadion is erg mooi, ik geloofde alleen de klok niet. Na de finish was ik alleen maar blij om het gehaald te hebben.

De eindtijd was een totale verrassing, 3:17:15. Een persoonlijk record. Bijzonder en pas nu 2 dagen later daalt het besef echt in , ik ben van ver gekomen, soms niet erg bewust maar steeds bewuster. Je loopt tegen beperkingen aan waarvan niemand je kan vertellen hoe je dat moet oplossen of en wanneer het beter wordt. Er wordt gewerkt aan zoveel mogelijk structuur en de rest is volhouden en afwachten.

Maar met hardlopen heb ik het echt in eigen hand voor mijn gevoel. En naast dat het mij door de week heen helpt is het ook nog iets waar ik zichtbaar in kan verbeteren.

Ik had dit niet meer gedacht ooit nog een marathon te kunnen doen, maar nu is het toch gelukt. Ik ben een heel gelukkig mens.